First stop, Nieuw Zeeland!

Na zes weken reizen leek het me maar eens tijd om het eerste reisverslag te schrijven. In het zorgeloze leventje van een backpacker blijkt zelfs het goed bijhouden van een reisverslag een te grote verantwoordelijkheid voor me maar beter laat dan nooit.

Ik zit nu in Picton, op het noorden van het zuidereiland. Nu ik hier ben heb ik alle stops in Nieuw-Zeeland gemaakt en het enige wat nog overblijft is de veerboot naar Wellington, een busreis naar het vliegveld van Auckland en het vliegen naar mijn volgende bestemming.

Zes weken geleden stapte ik na een gezellig kopje koffie op schiphol met vrienden en familie op het vliegtuig. Dit was echter het begin van de langste vliegreis ooit. Ik vertrok op 6 februari van schiphol in de ochtend en kwam op 9 februari in Auckland aan (overstappen in Londen, Dubai en Melbourne met een totale overstaptijd van 24 uur). Eenmaal in Auckland werd ik van het vliegveld opgehaald door familie die ik nog nooit eerder had gezien, dit was heel aardig aangezien ik na middernacht landde en de trip naar hun huis ook nog eens zo'n anderhalf uur in beslag nam. De eerste paar dagen de familie ontmoet en bijgekomen van de jetlag waarna het echte avontuur kon beginnen. Auckland was mwua dus ik besloot snel naar the bay of islands te gaan. Daar aangekomen wilde ik (gewaarschuwd door zowat iedereen voor het gat in de ozonlaag hier) zonnebrand kopen maar die was erg duur en de goedkope was uitverkocht. Nadat ik besloten had dat zonnebrand het dus niet waard was ging ik met een duitser van mn hostel gelijk een dagje naar de eilanden daar in de buurt kayaken en merkte ik gelijk dat het gat in de ozonlaag geen fabeltje is. Zo rood als een tomaat kwam ik weer terug in het hostel maar na vele lagen after sun (die nog duurder was dan de dure zonnebrand) ging het wel weer. De dag daarna verveelde ik me een beetje waarna ik besloot te gaan proberen terug naar Auckland te liften. Mn laatste lift was van een wat oudere man met een glanzende witte baard die er erg vriendelijk uitzag, nadat ik mijn gordel om had gedaan en we begonnen te rijden rolde er echter iets bij mn voeten. Toen ik het oppakte bleek het een lege fles whiskey te zijn.
Shit.
De man legde me uit dat de fles van een andere avond was. Een halfuur na deze uitleg werd meneer opeens heel nerveus en zei hij uiteindelijk tegen me dat hij het vermoeden had dat we achtervolgd werden, op mijn vraag hoezo we achtervolgd zouden worden antwoordde hij: "I'm not a criminal, but I've got friends in bad places."
Fijn!
Na de auto achter ons te hebben afgeschud door een hoop zijweggetjes te nemen werd ik wel midden in het centrum van de stad afgezet maar was ik ook vrij opgelucht dat ik nog heelhuids mn backpack van de achterbank kon pakken. Na Auckland naar Rotorua gegaan, een stad vol met geothermal activity, vanuit de putdeksels op straat stoomt letterlijk zwavelgas omhood waardoor het constant naar rotte eieren ruikt. Wel zijn er een hoop interessante dingen te zien in de omgeving zoals een geothermal wonderland (foto's daarvan op facebook). Daarna verder richting het zuiden gegaan naar Taupo, waar maar weer eens duidelijk werd dat de geschiedenis van Nieuw-Zeeland nog in de babykleren zit. Ik deed namelijk een cruise op een zeilboot naar Maori incripties in een rotswand bij het meer. Het leek allemaal heel gaaf tot ik tijdens de vragenronde aan de kapitein vroeg wanneer de inscripties gemaakt waren; "Dertig jaar geleden". Verder wel fijn in het meer gezwommen. Daarna stond de Tongariro Crossing op het program. Als een echte hobbit kan je tijdens deze dagwandeling Mount Doom (eigenlijk mount ruapehu) beklimmen waarna je op een heldere dag een fantastich uitzicht heb. Ik had het geluk dat het strakblauw was en ik moet zeggen dat het uitzicht vanaf deze vulkaan misschien wel voor mij de highlight was van Nieuw Zeeland. Vervolgens verder gelift naar Wellington, een kleine hoofdstad met een bruizend nachtleven. Eerder had ik een jongen uit Israel ontmoet die vertelde dat hij vrienden in een dansgroep had en dat ik em op moest zoeken als ik in Wellington was. Ik verwachtte een klein dansgroepje maar het bleek een wereldberoemde dansgroep genaamd "batsheva dance company". Ik werd uitgenodigd om met dansers te dineren en er was uiteindelijk zelfs een kaartje geregeld voor mij om de show te zien (die eigenlijk iets van vijftig euro kostte). Het was allemaal echter erg last minute en door een miscommunicatie was het kaartje niet op de juiste plek dus heb ik ze helaas niet kunnen zijn. Maar tijdens het avondeten moesten de dansers af en toe nog even rekken en strekken en gooide eentje opeens haar been achter haar nek. Dat was voor mij op zich al een show genoeg.

Daarna de veerboot naar het zuidereiland gepakt en als eerste grote stop het abel tasman park doorgelopen. Een ongelooflijk prachtig park (zie profielfoto) waar je je in een tropische jungle met de meest prachtige stranden begeeft. Elke dag loop van je strand naar strand waar je een duik neemt terwijl je op de rots een zeehond ziet liggen. Ik sliep in een tent van twee duitsers maar had geen slaapzak, geen slaapmat en geen kussen. Drie nachten op de grond dus eigenlijk, maar het was wel goedkoper! Vervolgens langs de westkust van het zuidereiland naar beneden gereisd en daar merk je pas echt hoe prachtig nieuw zeeland is. Ik deed een wandeling naar een uitzichtpunt waar je aan de ene kant een gletsjer zag, aan de andere kant een oceaan, en ertussen in een jungle. Hoe een gletsjer en een jungle zo dicht bij elkaar kunnen zijn snap ik nog steeds niet, maar ik snap ook niet hoe we als wereldbevolking een vliegtuig kunnen kwijtraken, dus het zal wel aan mij liggen. Verder langs de westkust waan je je in één grote lord of the rings set, waar alleen al om je heen kijken genoeg entertainment is. Verder naar beneden in Wanaka in de leukste bioscoop ooit (geen bioscoopstoelen maar overal banken en versgebakken koekjes in de pauze) de film twelve years a slave gezien (een aanrader). Stop daarna was Queenstown, de adrenaline hoofdstad van nieuw zeeland. Hier meette ik weer twee Engelsen waar ik al eerder een wandeling mee had gedaan en een Amerikaan. Met zn vieren hebben we de eerste dag geluged (karten van een berg af), de volgende dag de hoogste bungeejump gedaan (134 meter) en de dag daarna gemountainbiked (wat bijna nog enger was dan het bungeejumpen, de makkelijkste track naar beneden bleek al erg pittig, op een gegeven moment was ik alleen met de engelsman, die na een valpartij een stuk huid rond zn scheenbeen eraf geschaafd had waardoor het bot zichtbaar was.) Hierna hebben we een trip naar milford sound gedaan, met recht een van de mooiste plekjes van de wereld. Het is een fjordlandschap met overal watervallen en zeehonden op de rotsen. Beschrijven of fotograferen heeft nauwelijks zin, hoe mooi het is kan je pas echt ervaren als je er zelf bent. Hierna in Dunedin penguins en zeeleeuwen op het strand gezien, en bier gedronken met de studenten daar. Bij mount cook (de hoogste berg van NZ) een aantal wandelingen gedaan, en daarna via Christchurch (een compleet vernielde stad dankzij een aardbeving) naar Kaikoura gelift. Hier walvissen gezien en in het meest vieze hostel ooit geslapen. Het was tamelijk goedkoop en ik kreeg mijn eigen cabin, maar toen ik eenmaal in bed lag rook ik de schimmel onder mn bed en merkte ik dat er een lege wc rol tussen het hoeslaken en het matras lag. Koken had geen zin want er waren overal vliegen en geen kookgerei dus bestond mijn dieet die dagen uit broodje jam als ontbijt, broodje jam als lunch en twee broodjes jam als avondeten met als kers op de taart een broodje jam als toetje. Na Kaikoura naar Picton gelift en daar zit ik nu nog, in het beste hostel waar ik ooit geweest ben (er is zelfs een woodfired pizza oven voor als je zelf pizza wil maken).

Zo, dat was de extreem korte samenvatting van mijn avontuur door Nieuw-Zeeland, het qua natuur mooiste land waar ik ooit geweest ben. Foto's komen zo snel mogelijk op facebook :).

Volgende stop, Australië!